از مهمترین معیارهای انتخاب روش پایدارسازی بعد اقتصادی است، در ادامه جهت سهولت کار مقایسه کلی بین هزینه کلی اجرای خرپا و نیلینگ ارائه می‌شود.
قبل از اجرای نیلینگ باید آزمایش‌های خاک برای تعیین نوع خاک، ظرفیت باربری و لایه‌های خاک زیرین توسط گمانه‌زنی انجام شود.
شیلنگ برگشت هوا را خم کرده و می‌بندند تا دوغاب به بیرون نریزد.
این دو روش علی‌رغم شباهات‌های بسیاری که با یکدیگر دارند دارای تفاوت‌هایی نیز می‌باشند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد. تفاوت نیلینگ و انکراژ عبارت است از:
بنابراین مقدار مجاز جابجایی سازه‌های مجاور باید در انتخاب نوع سیستم نگهدارنده مدنظر قرار داده شود.
عمق گودبرداری در این مرحله تا حدی است که خاک بتواند برای دوره ۲۴ تا ۴۸ ساعت به‌طور پایدار حفظ شود، که این مقدار بسته به نوع خاک و ویژگی‌های مکانیکی، معمولاً حدود ۱ تا ۲ متر است. عرض گودبرداری نیز باید به‌اندازه‌ای باشد که ماشین‌آلات و تجهیزات اجرای نیلینگ به‌راحتی در محل مناسب قرار گرفته و بتوانند عملیات پایدارسازی را به‌خوبی انجام دهند.
اثر مسلح سازی میخ برای بهبود پایداری دیوار با دو عملکرد زیر حاصل می شود:
هرآنچه از ژئوتکنیک می خواهید را با ما در میان بگذارید، ما نقشه راه رو به شما معرفی میکنیم.
آمریکایی‌ها نیز توانستند این روش را به‌طور چشمگیری توسعه دهند و با استفاده از دیوارهایی، مهار خاک را به‌طور کامل اجرا کنند.
پس از شاتکریت و در فاصله زمانی کم نسبت به جاگذاری صفحات سر نیل و بستن مهره‌ها اقدام شود.
نیلینگ، یک سازه نگهبان موقت است که به وسیله عواملی مانند گذشت زمان، هوازدگی سطح خاک، خوردگی آرماتورها و نفوذ آب‌های سطحی مقاومت خود را از دست می دهد.
پس از تزریق دوغاب در چاله‌ها، برای جلوگیری از فرسایش و هوازدگی خاک، جلوگیری از ریزش خاک در فضاهای بین نیل‌ها و حفظ یکپارچگی نیل‌ها، روی سطح خاک مش‌گذاری و شاتکریت شده و با شمشه کشی صاف می‌شود.
بسیار بسیار عالی بود. واقعا راحت وروان و کامل توضیح دادید.
در صورت برخورد گمانه‌های حفاری شده به مانع، با یک تغییر شیب کوچک، ??? ??? به راحتی مشکل برطرف می‌شود